Róże królowe ogrodu.

Róże znane są miłośnikom roślin od paru tysięcy lat.Pierwsze uprawy rozpoczęto w Sumerze i Chinach. Sadzono je w ogrodach królewskich, przy świątyniach, nadawano im najpiękniejsze imiona. Nazywana jest "królową ogrodu". Istnieją w tysiącach odmian, urzekają barwami, kształtem kwiatów, formą i zapachem. Róże rośliny szlachetne odwdzięczają się swym pięknem tym, którzy o nie dbają. Poza walorami ogrodowymi wykorzystywane są w przemyśle kosmetycznym, leczniczym a nawet jako umocnienia wydm piaszczystych ( Róża pomarszczona - Rosa Rugosa Thunb.), oraz w kuchni.

W ogrodnictwie róże ze względu na zastosowania i charakter wzrostu dzielimy na następujące grupy:

• Róże wielkokwiatowe, najchętniej kupowane do ogrodu. Kwiaty róż wielkokwiatowych są duże, pełne, o ładnej budowie pąka, osadzone pojedynczo na pędzie. Dostępna jest pełna paleta kolorów odmian jednobarwnych oraz liczna grupa dwubarwnych. Nadają się na kwiat cięty.
• Róże wielokwiatowe, posiadają mniejsze kwiaty, zebrane w kwiatostany. Mogą być pełne lub pojedyncze  Wszystkie róże tej grupy kwitną obficie, dobrze powtarzają kwitnienie. Wiele nadaję się na kwiat cięty.
• Róże okrywowe, szybko okrywają grunt pokładającymi się pędami, lub rozrastając się przez odrosty korzeniowe. Mają ozdobne liście, kwiaty i owoce. Są odporne na mróz i choroby, nie wymagają dużej pielęgnacji. Nadają się do obsadzania skarp.
• Róże pnące, są to róże rosnące najsilniej. Wymagają podpór i podwiązywania. Mogą to byś pergole, słupy, kraty na ścianach budynków. Rozróżniamy tutaj róże sztywno łodygowe, wiotko-łodygowe, powtarzające kwitnienie, kwitnące tylko raz, ale długo i obficie.
• Róże parkowe, mają pokrój krzewiasty. Nie wymagają podpór, kwiaty od pojedynczych do pełnych, przeważnie w ciepłych pastelowych barwach. Są odporne na mróz i choroby. Możemy je sadzić pojedynczo i w grupach.Wysokość krzewów do 2,5 m.
• Róże rabatowe, też mają pokrój krzewiasty lecz sięgają tylko do 100 cm wysokości. Kwitną bardzo intensywnie, wytwarzając do kilkudziesięciu kwiatów na jednym pędzie.
• Róże pienne ( drzewkowe), które są szczepione na pędzie dzikiej róży, na wysokości około 90 – 140 cm. W postaci drzewkowej występują róże zaliczane do wyżej opisanych pięciu grup.
• Róże miniaturowe, karłowe odmiany róży chińskiej o wysokości 15-30 cm i szerokości do 20 cm. Kwitnie przez całe lato, nadaje się do upraw w pojemnikach.

          Róże wymagają gleb żyznych nie podmokłych, słonecznych i niezbyt wietrznych stanowisk. Na glebach bardzo suchych należy pamiętać o podlewaniu, rzadko ale obficie. Ze względu na obfite kwitnienie wymagają intensywnego nawożenia, specjalistycznymi nawozami do róż zawierającymi duże ilości fosforu i potasu. Róże wielkokwiatowe i wielokwiatowe przycinamy wiosną koło 10-20 cm nad powierzchnią ziemi. Pozostałe odmiany przycinamy nisko tylko pierwszej wiosny po posadzeniu, w następnych latach usuwamy tylko pędy przemarznięte, chore i przecinamy zbytnio zagęszczony krzew. Konieczne jest usuwanie przekwitniętych, suchych kwiatów, przyspieszając w ten sposób powtórzenie kwitnienia.

Są krzewami wrażliwymi na choroby i szkodniki. Najczęściej szkodniki występują na liściach. Zaliczamy tu min., przędziorka chmielowca, mszyce różano-szczeciowe, bruzdownica pędówka, nimułka różana. Zwalczamy je środkami o działaniu kontaktowym lub żołądkowym.

Do najczęstszych chorób zaliczamy, mączniak prawdziwy róży, szara pleśń, czarna plamistość róży. Liście zarażone zbieramy i niszczymy, natomiast krzewy opryskujemy środkami grzybobójczymi.